Od pewnego czasu można zaobserwować praktykę ZUS, który w stosunku do podmiotów wysyłających za granicę osoby na podstawie art. 13 rozporządzenia 883 podnosi, że umowy te są „pozorne” i/lub że zmierzają do „obejścia” prawa. Towarzyszą temu żądania dotyczące przedstawienia ewidencji czasu pracy takich osób.
Przeanalizujemy, co na ten temat mówią przepisy prawa oraz orzecznictwo sądowe (w tym Sądu Najwyższego) w tym zakresie – m.in. sytuacje, w których zdaniem sądów nie można mówić o pozorności umów, ani o obchodzeniu przez nie prawa.
Ponadto przedstawimy najnowszą Opinię Rzecznika Generalnego TSUE, dotyczącą praktyk niektórych państw przyjmujących, „pomijających” poświadczenia A1 wydane przez państwa wysyłające. Omówimy argumenty Rzecznika przedstawione w tej sprawie – w tym czy sąd państwa przyjmującego może zignorować zaświadczenie A1 i co powinny zrobić instytucje państwa wysyłającego/przyjmującego w takiej sprawie.