Nie tylko potrzeba zarobkowania skłania Polaków do mobilności na rynku pracy. Równie istotnym przyczynkiem do podejmowania coraz odważniejszych decyzji zawodowych są względy wynikające z potrzeby poniesienia komfortu życia.
Różnice w wysokości wynagrodzenia między Polską a rozwiniętymi krajami Unii Europejskiej w wyrazisty sposób wpływają na większe zainteresowanie tamtejszymi rynkami pracy. Jednak wbrew obiegowym opiniom – na poszukiwanie zatrudnienia w odległych miejscach decydują się nie tylko ci, którzy pracy nie mogą znaleźć, ale i osoby pragnące wyzwolić się z lokalnych i regionalnych uwarunkowań płacowych.
Co zachęca do wyjazdu?
Nie wszyscy młodzi ludzie wyjeżdżający do pracy za granicę mają też na uwadze budowanie swej historii zawodowej. Ich mobilność często ogranicza się do miejsca pracy. Wiele z wyjazdów ma charakter doraźny, a jego celem jest uzyskanie wyższego wynagrodzenia, które pozwoli na lepsze życie w Polsce lub założenie własnego biznesu. Niewielkie doświadczenie zawodowe nie jest tu przeszkodą, a wręcz zachętą i dodatkowym motywatorem do wyjazdu.
Komu potrzebny jest kryzys?
Do zmiany kraju, w którym wykonujemy pracę zachęcają także nagłaśniane ostrzeżenia o kryzysie gospodarczym oraz praktyka niektórych przedsiębiorców, wykorzystujących kryzys dla zwiększania swoich wymogów przy jednoczesnym obniżaniu wysokości wynagrodzeń za świadczoną pracę. Nie mniej istotne jest poczucie braku stabilności, świadomość, że w każdej chwili można zostać zwolnionym oraz stosunek do umów okresowych w miejsce etatu.
Wymagania wymaganiom nierówne
Ciekawym zjawiskiem jest podejście młodych ludzi do pracy w kraju i za granicą. W Polsce stawiają pracodawcom wysokie wymagania, nie tylko finansowe (często wyższe niż wynikałoby to z posiadanego przez nich doświadczenia). Natomiast poza granicami swego macierzystego kraju skupiają się głównie na satysfakcjonującym poziomie wynagrodzenia, bez dodatkowych profitów oczekiwanych od krajowych pracodawców.
W kraju nie warto?
Mniej chętnie kierujemy się względami mobilności pracy w swoim macierzystym kraju. Decyzja o wyjeździe za granicę jest trudniejsza, ale wydaje się stwarzać lepsze perspektywy zarobkowe. Mniejsze zróżnicowanie pensji w Polsce sprzyja natomiast postawom zachowawczym i niechęci do podjęcia ryzyka. Do tego z pewnością dochodzą obawy o koszty zmiany miejsca zamieszkania (brak zdolności kredytowej) i tradycyjnie silne więzi rodzinne.
Rozwój sprzyja mobilności
Niższy poziom mobilności zawodowej związanej z przemieszczaniem się za pracą na obszarze kraju zapewne wynika też z faktu, że polskie pensje wciąż odbiegają od tych oferowanych za granicą. Jednak i tu wyraźnie da się odczuć zmiany. U ich podstaw leży zróżnicowanie wynagrodzeń między regionami i poszczególnymi miastami w Polsce. Dynamika rozwojowa niektórych z miast powoduje zwiększanie różnic w poziomach wynagrodzeń w regionach.
