Sąd Apelacyjny we francuskim Colmar (Cour d’appel de Colmar) w ślad za postanowieniem Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 24 października 2017 r. w sprawie C-474/16 Postępowanie karne przeciwko Belu Dienstleistung GmbH & Co KG i Stefanowi Niklesowi [BELU] w wydanym niedawno i obecnie udostępnionym wyroku oczyścił oboje oskarżonych z zarzutów. Wyrok ten jest o tyle istotny, że w ten sposób sąd francuski wysokiego szczebla potwierdził zasadę nienaruszalności poświadczeń A1, wydanych dla pracowników delegowanych do Francji.
Postępowanie przeciwko Belu i S. Nickles we Francji
W sprawie głównej francuski Urssaf kwestionował wydane A1, wskazując, że rzekomo pracownicy delegowani przez BELU (Agencję pracy tymczasowej z Niemiec) do Francji przekroczyli okres 24 miesięcy. Sąd karny w Strasbourgu (Sąd I instancji w sprawie) skazał nawet BELU i Pana Nickles na grzywnę. To właśnie od tego wyroku apelowali oni do Sądu Apelacyjnego, który zadał pytanie prejudycjalne do TSUE.
Postępowanie przed Trybunałem Sprawiedliwości i jego postanowienie
Trybunał w prowadzonym postępowaniu skorzystał z art. 99 Regulaminu Postępowania przed TS. Przepis ten pozwala Trybunałowi, w sytuacji, gdy pytanie skierowane w trybie prejudycjalnym jest identyczne z wcześniej zadanym pytaniem, jeżeli odpowiedź na takie pytanie da się jednoznacznie wyinterpretować z już istniejącego orzecznictwa lub jeżeli odpowiedź nie pozostawia żadnych uzasadnionych wątpliwości, na wniosek sędziego sprawozdawcy i po zapoznaniu się ze stanowiskiem rzecznika generalnego, orzec w formie postanowienia z uzasadnieniem.
Trybunał, korzystając z w/w podstawy prawnej, stwierdził, że A1 wiąże zarówno instytucję zabezpieczenia społecznego przyjmującego państwa członkowskiego, jak i sądy tego państwa, nawet jeżeli stwierdzą one, że warunki działalności danego pracownika w sposób oczywisty nie są objęte przedmiotowym zakresem zastosowania rozporządzenia 883/2004.
Wyrok SA w Colmar jako potwierdzenie utrwalonego orzecznictwa TSUE
Postanowienie to wpisało się w utrwaloną już linię orzeczniczą TSUE, w której Trybunał stwierdzał, że poświadczone formularze A1 pozostają w mocy, dopóki nie zostaną wycofane lub uznane za nieważne przez właściwy organ państwa wysyłającego, który je wydał. Trybunał Sprawiedliwości uznał, że wiążący charakter zaświadczenia A1 (czy też wcześniejszego E101) wiąże zarówno instytucje, jak i sądy przyjmującego państwa członkowskiego - np. w wyrokach w sprawie C-2/05 Herbosch Kiere, C-620/15 A-Rosa Flussschifft, pkt. 51, czy C-527/16 Alpenrind.
Wiążący charakter A1 oraz wyłączna właściwość instytucji wydającej co do oceny jego ważności wynika, zdaniem Trybunału, z samego tekstu rozporządzenia 987/2009. Jest to też wyraz tzw. zasady lojalnej współpracy państw UE, która jest jedną z podstaw funkcjonowania Unii Europejskiej.
Wyrok SA w Colmar dowodzi, że zasada, iż A1 pozostaje w mocy, dopóki nie zostanie wycofana lub uznana za nieważną przez właściwą instytucję państwa delegującego, ma również być stosowana we Francji.
MK
